Teslio

Još u najranijoj istoriji, kada su se dolinom Južne Morave kretale mase naroda ka jugu ili severu, a dolina sokobanjske reke Moravice predstavljala prirodnu vezu sa istočnom Srbijom i Dunavom, klisura i okolina sadašnje Sokobanje bili su privlačni za naseljavanje. Kamene alatke iz doba neolita nađene su na ovom podneblju dosta davno, a 1968. god. Arheološki institut Srpske akademije nauka vršio je istaživanje 5 km nedaleko od Sokobanje na mestu zvanom Trebič. Nađeni su predmeti praistorijskog porekla, delovi keramičkih sudova i kameni nož za obradu kože. Dalja otkopavanja otkrila su ostatke rimskih grobnica iz drugog i trećeg veka. Ovi nalazi potvrdili su legende da su seljaci u blizini česme Trebič vadili velike kvadratne cigle rimskog tipa. Takve su opeke nađene u rimskoj grobnici. Banja, poznata još u vreme Rimljana bila je i pod Turcima nadaleko čuvena. Turci su zauzeli Sokobanju 1398. god. Kasnije, dva puta je prelazila u vlast Austrijanaca, 1690. i 1737. god.da bi kasnije opet pripala Otomanskoj imperiji. U to vreme, Sokobanja je bila veliko i živo mesto. Srpske kuće nalazile se oko današnjeg Vrela i taj kraj grada se zvao Varoš. U nižem delu naselja bliža Moravici, nalazio se turski deo naselja podeljen na mahale. Prema pisanim podacima, Sokobanja je u doba Turaka ” … bila varošica sa lepo gradjenim mermernim kupatilima koja su održavana sa dosta čistoće, nadaleko poznata i posećivana radi oporavka i lečenja.” Buran period u svojoj istoriji Soko Banja je doživela za vreme I i II srpskog ustanka i posle konačnog oslobođenja od turske vlasti, 1833. godine. Mesto se zatim drastično brzo menja, tako da danas iz turskog perioda ima malo vidljivih tragova. Banja postaje nadaleko poznata po svojim lekovitim izvorima, počinje sanacija turskog hamama i obnavljanje termomineralnih izvora. Najveći udeo u obnavljanu imao je srpski knez Miloš, koji je preko puta kupatila podigao svoj konak. Iz ovog perioda sačuvano je nekoliko vrednih dokumenata koji predstavljaju istovremeno prve zvanične tragove o početku organizovanog turizma. Početak organizovanog turizma računa se od 1837. kada je iz kancelarije Knjaza Miloša napisan prvi uput ( vaučer) zastavniku Lazareviću za boravak i lečenje u banji. O uredjenju Sokobanje kasnije je brinuo Mihajlo Obrenović. U njegovo vreme Sokobanja zaista postaje modensko turističko mesto. Mnoštvo poznatih i uglednih ličnosti uživalo je u čarima sokobanjskog vazduha i prirode. Medju njima su Pjer Krizanić, Branislav Nušić, Stevan Sremac, Radoje Domanović, Isidora Sekulić, Ivo Andrić… Krajem XIX veka rodnom sokobanjskom kraju počeo je da se vraća i znameniti Mitropolit Srbije Gospodin Mihailo. On 1894. podiže Sokobanji veliku školu i crkvu. Naredne godine osniva ” Društvo za unapređenje i ulepšavanje Sokobanje i okoline”. Nakon Drugog svetskog rata, Sokobanja ponovo doživljava svoj procvat. Izgrađen je prvi stadion, adaptiraju se stari i grade novi, moderni hoteli velikih kapaciteta sa pratećim saržajima i veliki broj zdravstvenih objekata kao osnova za razvoj zdravstvenog turizma. Sokobanja svoj pravi procvat doživljava krajem osamdeseth godina kada je ostvaren turistički promet od preko 100 000 gostiju i milion noćenja. 1977. izgradjeno je veliko zdanje Specijalne bolnice Sokobanja, a 1978. sokobanjski prirodni potencijali potpuno se zaokružuju izgradnjom akumulacije na reci Moravici, odnosno Bovanskog jezera. Danas je Sokobanja jedno od najposećenijih turističkih mesta u Srbiji. Strategijom Vlade Republike Srbije okarakterisana je srpskom banjom sa najviše potencijala i spada najbolje banje Srbije. Izvanredna priroda, pogodna klima, bogatstvo termomineralnih izvora, kulturno-istorijska baština, tradicija, gostoljubivost meštana, uz veoma interesantne programe i nove sadržaje u kojima turisti mogu da uzivaju samo u ovoj banji su ključni činioci koji iz godine u godinu privlace sve veći broj posetilaca.

Puno informacija o Sokobanji pogledajte na sajtu http://sokobanjaapartmani.com